De geschiedenis is een trein die genadeloos doordendert. Die onderweg denkbeelden verslindt om er nieuwe voor in de plaats te zetten. Jeroen beseft als geen ander dat hij deel uitmaakt van een generatie die met een been in het verleden staat en het andere in de toekomst. Een verleden waarin alles duidelijk was maar niemand echt vrij. Waarin het privilege van de een betaald werd met het ongemak van de ander.
Hoe heftig zijn mede-dinosaurussen zich ook verzetten tegen hun eigen uitsterven. Het zijn hooguit de laatste stuiptrekkingen van een gedoemd bestaan. Aan de horizon kondigt de nieuwe, multipolaire wereld zich al aan waarin geen grootmachten bestaan, waarin identiteit een hoogst persoonlijke aangelegenheid is en waarin ook dieren personen zijn.
Anders dan voorheen volgen de veranderingen elkaar met een razend tempo op. Jouw tijd uitzitten met jouw oude manier van bestaan is hoe langer hoe minder een optie. Haak aan en grijp de laatste kaartjes want wie niet mee is raakt hopeloos achterop.
Een zaalshow met afgewerkte grappen op volle snelheid voor wie de dingen liever niet aan het toeval overlaat. Uiteraard zal het er anarchistisch aantoe gaan. Jeroen streeft er immers naar de mens al lachend in te laten stemmen met zaken waar die het stellig mee oneens is.
